“Fazlaca anlamlandırmaktan
Özü sonsuz saymak…
Yakışmıyor insana,
İnsandan öte davranmak.” (s.8)
“Uyumamışım ki uyanıyorum
Kolumda Sartre, “Bulantı”
Bu düşünmek değil
Değil düş!
Sadece kafa karışıklığı
Ne sattığını unutuyorum tezgâhın
Tam da böyle!” (s.9)
“Şiirisin kendinin
Ve yüreğin iki sokağın ara boşluğunda” (s.15)
“Sen yaşarken başkası kırılıyorsa
Bil ki onun zindanındasın
Nedir bizim bu yaşamakla alıp veremediğimiz?
Borçlu çıktıkça ikiye bölünüyor etraf
Nedir bu sevmekle alıp veremediğimiz?
Sen ben oyununda onulmaz biridir hep galibi…” (s.18)
“Dokunamamakla derdimiz ya?
Ellemeye teşne bir telaş
Elleyince anlamıyor kalp
Uzundur bildiğim sevmeler…
“Şehirden banliyöye dönerken
Biraz daha yaşlandık
Hep anlayamadıklarımıza.
Bazıları, içinde yürüdükleri hayatları sakatlıyordu.
Biz hangisiydik?
Nedensiz miydik?” (s.81)
“Duvardaki çatlak
Yol bulamaz
Kırılır içime…
Olup olmadık yerde
Kertenkeleleri düşünürüm
Kaç kez uzar kesilmiş yaralar?
Uzayışları -yaranın devamı?
Yarıda kalmış bir neşe de mi
Büyür aynı hızda?” (s.92)
“Dik durmak için
Bütün sevmeleri eğdim.” (s.122)
"Gerçekle bir bağım varsa o da düşlerimdir. Bana güzel şeylerden bahset. N’olur!” (s.174)
"Gerçekle bir bağım varsa o da düşlerimdir. Bana güzel şeylerden bahset. N’olur!” (s.174)
