18 Oca 2018

Rainer Maria Rilke - Cezanne Üzerine Mektuplar

“Sanat nesneleri gerçekten de, tehlike içinde olmuş olmanın, bu deneyimde en sona, kimsenin daha fazla gidemeyeceği yere kadar gitmiş olmanın sonuçlarıdır.” (s.6)

“Dinmeye gönlü olmayan ve kimse için geçmek bilmeyen, şimdi sonunda başka insanları da yadırgama ve şaşkınlıkla dolduran bu soğuk ve yağmurlu günde yanımda oturuyor olsaydın keşke.” (s.21)

“Ah çalışmamış olmaya dair, insana hâlâ iyi gelen hatıralar olmasa. Sessizce uzanma ve keyif yapmaya dair hatıralar. Beklemekle geçmiş saatlere, eski resim albümlerini karıştırmaya, rastgele romanlar okumaya dair hatıralar: ve çocukluğa varıncaya dek böyle yığınla hatıra. Yaşamın geniş alanları yitip gittiler, yeniden anlatmak için bile yitip gittiler; hâlâ o yaşam alanlarının aylaklığından doğabilen ayartma yüzünden. Neden? İnsanın erken yaşlarından beri yalnızca çalışmaya dair anıları olsaydı keşke; o zaman bastığı zemin ne kadar da sağlam olurdu; ayakta dururdu. Böyle ama her ân bir yere çöküp batıyor. Bir insanın içinde de iki dünya olması en kötü şey.” (s.25)

“Küçük, küçücük atölyen hayırlı olsun; büyük, çok büyük olanı, mekân, insanın içindedir sonuçta.” (s.66)