“Pek çok şey eskisi gibi, pek çok şey bambaşka. Hayat
böyle, anne. Bana hep dediğin gibi, “Roma bir günde inşa edilmedi”yse eğer,
belki de doğduğumuz günden ölene değin en hayati şeyleri benliğimizin
derinliklerinde taşıyoruz.” Yves Berger (s.10)
“Birbirimize olan sevgimiz gibi anne, hayatın hiç son
bulmayacağı bir yerde.” Yves Berger (s.11)
“Bitkilerle uğraşmaktan hoşlanıyordun, temas kurmanın bir
yoluydu çünkü bu; geleceğe ayar vermenin – tıpkı dışarıya, soğuğa çıkmazdan
önce, kapı önünde atkımı ayarladığın gibi.” John Berger (s.15)
“Nerdesin annem? Ölülerin asıl mekanının hiçbir yer
olduğunu söylemişti birisi. Ama bu ne demek oluyor? Bizim hayatlarımızda bunun
karşılığı yok. Hiçbir yerin neresi olduğunu bilmiyoruz biz.” Yves Berger (s.34)
