Çiçekler durur
çocuklar gibi,
Gülüp bekliyoruz
dinleye dinleye,
Ve sormuyoruz,
kimi…” (s.30)
“Gittin kuruntular acılar içinden,
En karanlık günlerimden gelirsin,
Bir köprü kurdun kendin için
Bana doğru suç ve kar üstünden.” (s.55)
“Yorgun musun öyle?
Çıkarayım seni sessizce, beni de bıktıran bu gürültüden.
Yaralanırız bu zamanların zorundan ince.
Bak, ürküyle geçtiğimiz ormanın ötesince,
Aydınlık bir saray gibi akşamdır bekleyen.” (s.59)
“Ve güzeldin sen. Gözünün içinde geceyle güneş sanki
zaferle barışıktı.” (s.68)
“Gözlerin büyük, çocuk. Geceleri mutlaka suretler
görürsün.” (s.69)
