“Yazmak durduruyor. Yazarken kaç yaşındaysam, o tarihte
kalıyorum. Bir fotoğraf karesindeki yüzlerin hiç değişmediği gibi.” (s.9)
“Zaman zaman yazma eylemi ile kibirliliği birbirinden
ayıramıyorum. Bana kalırsa, yazdıkça kendi cehennemime çekilen bir zavallıyım
da. En alçak gönüllü olduğum zamanlarda
bile çapraşık bir küstahlığa bürünüyorum yazarken ve benliğimi kışkırtan
küstahlıktan biraz olsun kurtulmak için, önümde açılan beyaz boşluğa akıl,
gözlem ve mantık dolu satırlar döşüyor, döşüyorum.” (s.9)
“Herkes bir yana savurmakta kendi bedenini, ruhlarımız
arkadan yetişiyor hayata. Yere düşürdüğümüz ukdeleri toplaya toplaya...” (s.52)
