“Güneyden gelme toprak kokusu karşıladı beni
Kapalı odadan geri dönünce düşünmekten seni
Kulağımda kalan ezgi zamanı sürüklüyordu
Işıkların arasına sıkışan renk
Gölgeni söylüyordu
Süzüyordu özlemini
Koyu bir iz
Geceleri
Ve bir hece dizisini
Sürüyordu
Kararmış bir deniz
Seni ve beni
Bizsiz.” (s.45)
