....
-Geleceğini nasıl görüyorsun Adele?
-Geleceğimi büyük bir istasyonun sıralarla ve banklarla dolu bir bekleme odası gibi görüyorum.
Dışarıda kalabalık insan grupları beni görmeden koşuşturuyorlar. Hepsinin acelesi var. Trene yetişiyorlar, taksi tutuyorlar, gidecek bir yerleri var, buluşacak birileri...
Ve ben öylece oturmuş bekliyorum.
-Neyi bekliyorsun Adele?
-Bana bir şeyler olmasını...
....
Kaybetmeyi öğren, yoksa kazanmayı çok ciddiye alırsın.
....
Sana bir hikaye anlatacağım: Uzun zaman önce caddenin çift tarafında oturdum, yirmi iki numarada. Karşıdaki evleri seyrettim.
Daha mutlu insanları düşündüm. Odaları daha güneşliydi, partileri daha eğlenceli. Ama aslında odaları daha karanlık ve küçüktü.
Ve onlar da karşıdaki evleri seyrettiler. Çünkü, biz şansı hep sahip olmadığımız şeyler olarak düşünürüz.
....
-Ben atlamazsam sen atlayacaksın. Böyle devam edemeyiz.
-Nasıl?
-Ayrı kalarak...
Le Fille Sur Le Pont, 1999
