“Bir insan ne kadar kendi kendisine yeterse, başka
insanlara o denli az gereksinim duyacaktır. Haddizatında başka insanlar da ona o
kadar az tahammül edebilecektir. Yüksek bir zihin düzeyinin bir insanı toplum
dışına itebilmesinin nedeni budur.” (s.37)
“Her yerde sadece kendimize emanet olduğumuzdan
mutluluğumuzu da kendimiz yaratır ya da buluruz.” (Oliver Goldsmith) (s.41)
“Okumaksızın geçen boş bir zaman bir tür ölüm, insanın
canlı canlı gömülmesidir.” (Seneca) (s.50)
“Gerçek dünyada, her ne kadar mutlu, adil ve hoş olduğu
ileri sürülebilirse de, her zaman sürekli karşı koymamız, üstesinden gelmemiz
gereken çekim yasasının hakimiyeti altında yaşarız. Fakat düşünce dünyasında
çekim yasasının denetiminden kurtulmuş, düşkünlük ve sefaletten azade bedensiz
ruhlar gibiyizdir. Dolayısıyla bu yeryüzünde soylu ve verimli bir kafanın
umutlu ve iyimser bir anda kendisinde bulacağı mutlulukla kıyaslanabilecek bir
mutluluk yoktur.” (s.140)
