“Her şeyin geçip gittiğine, yaşadıklarımızın geçmişte
kaldığına kim inandırabilir bizi? Anılarımızı avuç dolusu su gibi her sabah
yüzümüze çarpmanın işe yaramayacağına kim inandırabilir? Tanıklarla, kanıtlarla,
uygun adım yürümek için ikide bir ayak değiştirme imkanı veren gerçeklerle ne
kadar üstümüze gelseler, boşuna. İnanmayız. Geçen bir şey yok diye bağırırız.
Her şey tam şimdi yaşanıyor!” (s.5)
“Zaman sensin, zaman kadındır.” (s.5)
“Önce aşk vardır. Hatırlamak da, acı çekmek de,
sevgilimize vereceğimiz çiçeğin fotosentezi de ondan sonra başlar.” (s.30)
“Lise fizik kitabımızın kapağında bilye gibi, biz de yere
her çarptığımızda daha az yükseliyorduk. Sonra bir süre yerle bir gidip durduk,
ayrıldık.” (s.36)
“Hangi heykelci yarattığı heykele bir de tutup aşık
olmaz!” (s.39)
“Benim için aşkın mümkün olmadığını düşünmüştüm
birdenbire. Benliğim öylesine irileşmişti ki, onu aşıp bir başkasına, Nihal’e
ulaşmak mümkün olmuyordu.” (s.39)
“Basit şeyler isteyince, basit şeylerden zevk almaya
başlayınca, anlıyorum ki aşık olmuşum.” (s.42)
“Kalemi eline alıp iki insanı birbirine götüren yolu
bulmaya çalışan biri, tek bir çizgi çizmeyi beklerken karalamayı andıran bir
resim çizer. İki insanı birbirine götüren sayısız yol vardır.” (s.45)
“İnsan severken basit sınıflandırmaların sınırlarını
değil kendi sınırlarını görür, kendi sınırlarında dolaşır, kendi sınırlarına
değer. Benim bildiğim tek sınır bu.” (s.83)
“Artık sözcükleri kocakarı ilacı gibi kullanmamız
gerekmiyor. Anlamlı, akılda kalıcı, etkileyici konuşmalar yapmak zorunda
değiliz, çünkü iyileştik. Çünkü birlikte yaşıyoruz.” (s.91)
“Bizim büyük çaresizliğimiz Nihal’e aşık olmamız değil,
sesimizin dışarıdaki çocuk seslerinin arasında olmayışıydı. Asıl çaresizlik
buydu.” (s.102)
“En büyük ahlaksızlık demiştim kendi kendime, bir aşkı
yaşamamaktır. Hayatı mümkün olan en geniş haliyle yaşamak gerekir demiştim.”
(s.105)
“Çetin, kadınlar kendileri için şiir yazılmasını neden
ister? Kendilerini feda etmeyi, yok
olmayı, hiç olmayı arzuladıkları ve onlara adanmış bir şiirle bu arzu arasında,
biz erkeklerin göremeyeceği şık bir bağ gördükleri için mi?” (s.118)
