28 Haz 2013

Jose Saramago - Körlük


“Bakabiliyorsan gör. Görebiliyorsan, gözle.”

“Kör adam o gece düşünde kör olduğunu gördü.” (s.28)

“Bilincimizi giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna bulaştırdık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi içimize dönük birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla yadsımaya çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç sakınmadan gözler önüne serer hale geldi.” (s.30)

“Ve ağlama yeteneğimizin olması bizim için şanstır, gözyaşları çoğu kez bizi huzura kavuşturur.” (s.113)

“Dünya burada, bütünüyle içine kapanık bir bütün.” (s.114)

“Dünya öyle kurulmuştu ki, gerçeğin ortaya çıkması için çoğu kez önce yalanlarla maskelenmesi gerekiyordu.” (s.143)

“Belki de her şey gerçek kimliğine körler dünyasında kavuşur.” (s.146)

“İnsanlar arasındaki kavga öyle ya da böyle bir tür körlüktür.” (s.153)

“Göz belki de insan bedeninin içinde hala bir ruh barındıran tek uzvudur.” (s.153)

“O en yüksek doyum anı yaşamınız boyunca sürebilse bile hiçbir zaman tek bir beden olamazsınız.” (s.174)

“Ölmeye yazgılı olduğumuzu doğduğumuzdan beri biliyoruz. İşte bu yüzden bir bakıma hepimiz ölü doğmuş sayılırız.” (s.224)

“Zamana zaman tanıyın her şeyi çözümlesin.” (s.266)

“Ağlama dedi. Başka ne diyebilirdi, dünya tüm anlamını yitirmişse gözyaşlarının ne anlamı kalırdı ki?” (s.274)

“Günün birinde gözlerim yeniden görmeye başlarsa, başkalarının gözlerine çok ciddi bakacağım, gözlerinde o kişilerin ruhlarını görüyormuşum gibi.” (s.304)

“Hepimizin içinde adını koyamadığımız bir şey var. Bizi biz yapan o işte.” (s.304)

“Yeteri kadar duyguya sahibiz ama bu duyguları ifade edecek sözcükleri bir kenara bırakıyoruz. Dolayısıyla da duygularımızı yitirmiş oluyoruz.” (s.321)

“Örgütlenmek bir bakıma görmeye başlamak demektir.” (s.325)

“Fethetmek zorunda kaldıklarımızdan çok, kendini bize kendiliğinden sunanları sahipleniriz.” (s.340)

“İstiyorsanız birbirinizle kafanızın içinde buluşursunuz, bellek denen şey bu işe yarar.” (s.340)