“Büyümek benim yıllarımı alan bir süreç oldu; bu süreci otuz bir yaşımda tamamladım - ne kadar tamamlanabilirse; o yüzden de çok önemsiyorum. Çoğu genç de önemser. Ne de olsa esas işleri budur: Büyümek.” (s.22)
“Yetişkin bir insan ölü bir çocuk değil, yaşamayı başarmış bir çocuktur.” (s.29)
“Kötülük, eğer insan gibi yaşamak istiyorsak, bütün yaşamımız boyunca karşılaşacağımız, yeniden ve yeniden hesaplaşacağımız, ve kabul edeceğimiz ve birlikte yaşayacağımız acılar, azaplar, yazıklar, kayıplar ve adaletsizliklerdir.” (s.40)
“Tek başına çıkılan büyük ego yolculuğu olarak şiir, sanatın bir versiyonudur yalnızca; aynı derecede zevkli ve zorlu olan başka versiyonlar da vardır.” (s.51)
“İnsan olmak arzusuyla, olduğuma dair bir ipucu aradım ben de ama insan olmanın yolu bir silah yapıp can almaktan geçiyorsa, belli ki ben ya son derece defolu bir insandım, ya da insanlıktan hiç nasibimi almamıştım.” (s.54)
“Kitap sözcükleri tutar. Sözcükler şeyleri tutar. Anlamları taşır. Roman, şeyleri birbirleriyle ve bizimle belirli ve kuvvetli bir ilişki içinde tutan bir ilaç bohçasıdır.” (s.56)
“Açık konuşalım yazarlar egoisttir. Tüm sanatçılar öyledir. Yazarlar, yazar hayatının yalnızlığı üstüne sızım sızım sızlanıp kendilerini ses geçirmez odalara kapamaya ya da daha iyi sızlanmak için barlara takılmaya bayılırlar. Ancak yazmanın büyük bölümü yalnızken yapılsa da, inanıyorum ki aslında tüm sanatlar gibi o da biz izler kitlesi için yapılır. Yani, bir izler kitlesiyle birlikte yapılır. Tüm sanatlar gösteri sanatıdır; yalnızca bazıları bu konuda daha sinsidir.” (s.63)
“Eğer biz bakmayı bırakırsak, dünya kör olur. Eğer biz konuşmayı ve duymayı bırakırsak, dünya sağır ve dilsiz olur. Eğer düşünmeyi bırakırsak, düşünce olmaz. Eğer kendimizi yok edersek, bilinci yok ederiz.” (s.81)
“Biz tekil kişiler olarak, ruh olarak, birer birer yaşarız. Kişi, tek bir kişi olarak. Ortaklık, umut edebileceğimiz en iyi şeydir. Ve ortaklık çoğu kişi için dokunmak demektir: elinizin bir başkasının eline dokunuşu, birlikte yapılan iş, birlikte çekilen kızak, birlikte edilen dans, beraber dünyaya getirilen çocuk. Biz sadece tek bir vücuda ve iki ele sahibiz. Bir çember oluşturabiliriz, ama bir çember olamayız. Çember, gerçek toplum, tekil vücutlardan ve tekil ruhlardan oluşur. Aksi halde, tam anlamıyla oluşamaz.” (s.81)
“Romanın önemli bir sanat olduğunu düşünüyorum, çünkü ekmekten başka neyle yaşadığımızdan bahsediyor.” (s.83)
“Hiçbir şey acı kadar kişisel ve paylaşılamaz değildir.” (s.89)
“Bir çoklarımız için özgürlük, aşktan daha iyi bir koca” (Lu Alcott) (s.97)
