“Senin tüm zihnin nedir, sadece bir karmaşa!
Ve bu karmaşa yüzünden sen kendi doğanı göremezsin.
Sen sürekli kendini ıskalarsın.
Dünyadaki herkesle buluşursun ve asla kendinle
buluşmazsın.” (s.7)
“Keder pasif öfkedir ve öfke de aktif kederdir.” (s.48)
“Kendine başkalarının gözünden bakma
Senin gözlerin var, sen kör değilsin.
Ve senin kendi iç dünyanın gerçekleri var.” (s.58)
“Kendini ağaçlarla kıyaslamaman iyidir yoksa çok
kıskanabilirsin: Niçin sen yeşil değilsin? Ve Tanrı niçin sana bu kadar kötü
davrandı; çiçeklerin de yok?” (s.63)
“Her şeyin enerjisi vardır: korku, öfke, kıskançlık,
nefret.
Sen tüm bu şeylerin hayatını tükettiği gerçeğinin
farkında değilsin.” (s.97)
“Yarın bir şeylerin değişebileceği korkusu... Birisi
ölebilir, iflas edebilirsin, işini kaybedebilirsin. Değişebilecek bin bir tane
şey olabilir. Sen korkular ve korkuların altında eziliyorsun ve onların
hiçbirisi geçerli değil. Çünkü sen dün de gereksizce bu korkularla doluydun.
Bir şeyler değişmiş olabilir ama sen hala yaşıyorsun. Ve insanın her türlü
koşula kendisini uydurabilmek konusunda muazzam bir yetisi vardır.” (s.106)
“Korku, kişinin kendisi hakkındaki cehaletinden
yapılmıştır.” (s.111)
“Sen korkularını abartmışsın. Onlara bak ve sadece onlara
baktığında giderek daha küçük ve daha küçük hale gelecekler. Sen onlara hiç
bakmadın.” (s.113)
“Korkulacak tek bir şey bile yoktur; gereken tek şey
birazcık daha farkındalıktır. O yüzden korkun ne olursa olsun onu yakala, ona
dikkatlice bak; o bir kar tanesi gibi erimeye başlayacak. Sen onun bütünlüğüne
bakana kadar, gitmiş olacak.” (s.113)
“Dünyada yaşa ama dünyanın içinde yaşamasına izin verme.”
(s.139)
