“Hayat sanki sadece gözlerimin eriştiği yerlerden, içinde
yaşadığım zamandan ibaretti. Sanki dünyada, beni işime götüren tozlu veya
çamurlu yoldan, kerpiç duvarlardan ve ne söylediklerini yarım saat sonra bile
hatırlamaya imkan olmayan birkaç iyi kalpli arkadaştan başka bir şey mevcut
değildi.” (s.41)
“Kim olursan ol... Dünyada kendisi için hiçbir şeyi
olmayan bir insanın bile başkalarına yardım edecek bir şeyi vardır... Hiç
olmazsa tek bir sözü...” (s.45)
