“Hiçbir şey yoktu, duvar saatinin tiktaklarından başka
hiçbir şey
Anladım, delicesine sevmem
Gerekliydi, gerekliydi, gerekliydi.” (s.19)
“İki kişinin ilişkisi hiçbir zaman olgunlaşmaz ya da
olgunlaştırılamaz özellikle bu dönemde ama şiir benim için bir dost gibiydi, ne
zaman ona varsam rahatlıkla onunla dertleşebiliyordum. Beni olgunlaştıran bir
eş gibiydi. Kimileri kendi eksikliklerini hayatta başka insanlara sığınarak
telafi ediyor, aslında hiçbir zaman telafi edilmiyor. Eğer telafi edilseydi o
zaman bu ilişkinin kendisi dünyanın en büyük şiiri olmaz mıydı?” (s.19)
“İnandığım başka bir şey de hayatın bütün anlarında şair
olmanın gerekliliğidir. Şair olmak, insan olmaktır.” (s.21)
“Ben insanların sanatı kendi varlıklarını açıklamak için
seçtiklerini düşünüyorum.” (s.35)
“Ben hayatı, sanatım için istiyorum.” (s.59)
“Kalbimi bir meyve gibi yetiştirip ağaçların bütün
dallarına asmak istiyorum.” (s.62)
“Ne acayip bir dünya. Asla kimseyle bir işim olmaz, ben
böyle zararsız ve kendi halimde olunca herkes için merak konusu oluyorum.
İnsanlara nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Ben utangaç bir insanım.
Başkalarıyla bir sohbet konusunu açmak benim için büyük bir sorun, özellikle bu
insanlar bana hiç ilginç gelmiyorlarsa, neyse geçelim.” (s.65)
“Eğer aşk varsa zaman ahmakça bir sözdür.” (s.65)
“Keşke bir güvercin olsaydım, bu dünya sevmek için çok
küçük.” (s.135)
“Belki de sanat, her şeye daha fazla hassasiyet
göstermekten başka bir şey değil.” (s.163)
