“Ayrılışlarım acıklı, hatta kötü olabilir, ama bir yerden
artık ayrılıyorsam bunu anlamak istiyorum. Bunu anlamadığınız zaman kendinizi
daha kötü hissediyorsunuz.” (s.10)
“Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman, bunu yazan keşke
çok yakın bir arkadaşım olsaydı da, canım her istediğinde onu telefonla arayıp
konuşabilseydim diyorsanız, o kitap bence gerçekten iyidir.” (s.23)
“Gerçekten öldüğüm zaman, şöyle aklı başında biri çıkıp
beni denize filan atıverse ne iyi olurdu. Ne yaparlarsa yapsınlar da, beni lanet
bir mezara tıkmasınlar. Pazar günleri millet gelip karnınızın üstüne bir sürü
çiçek filan koyacak, daha bir sürü zırvalık. Öldükten sonra çiçeği kim ne
yapsın?” (s.147)
“Sakın kimseye bir şey anlatmayın. Herkesi özlemeye
başlıyorsunuz sonra.” (s.198)
