“Çocuk: Ağlıyor musun büyükanne?
Büyükanne: Hayır, gözlerim akıyor.
Çocuk: Gözyaşlarına alışık olduklarından.” (s.9)
“Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler var.
Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.”
(Pavese) (s.17)
“Sana yük olacağımı sanma. Ben yalnızca kendime yük
olurum.” (s.22)
“Her ben bencildir, her kent kentsel olduğu gibi.
Geliyorum.” (s.23)
“Turin’e giden trende tek başına oturduğu bu anda
kendisini değiştirmeye karar verir. O anda edebiyatın, yaşamın kendisinden daha
canlı olduğunu kavrar ve edebiyatın doğmasının nedeninin de bu olduğunu düşünür. O ana kadar o yaşamın
daha canlı bir şey olduğuna inanmıştır. Ama edebiyat daha çok yaşam, daha çok
aşk, daha çok duygu, daha çok ölüm yüklüdür.” (s.31)
