“Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve
yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.” (s.15)
“Tek korkum; yarın ölebilirim, kendimi tanıyamadan.”
(s.15)
“Tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim
aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden
geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım. Ve şimdi yazmaya karar
vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak istediğidir.” (s.16)
“Ben çoğu zaman unutmak, kendimden kaçmak için
hatırlıyorum çocukluğumu.” (s.60)
“Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa, benimki çok
uzakta, karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım
yok.” (s.64)
“İkinci bir hayat düşüncesi korkutuyor, hasta ediyordu
beni. Hayır, bütün bu öğürtü veren dünyaları, bütün bu iğrenç yüzleri görmeye
ihtiyacım yoktu benim. Tanrı bir sonradan görme miydi ki dünyalarını ille de
göstermek istesin bana?” (s.69)
