“Taşlaşma dış dünyadan korkuyla başlar. Sonra başkalarını taşa çevirmekle, ötekinin otonomisini, duygularını reddetmeye gider. Ona şey olarak bakar ve bir anlamda ondaki hayatı öldürür.” (s.31)
“Kendisini beğenip beğenmediği sorulduğunda Cohen, yalnızca gerçek kendini, sürekli aradığı gerçek kendini beğendiğini söylemiştir.” (s.50)
“Leonard Cohen dünyayı değiştirmek için değil, kendini tanımak, anlamak için yazar, çünkü ona göre dünyayı arzu değiştirir. Cohen’e göre şiir bir iş değil, bir mahkeme hükmüdür.” (s.51)
“Gizli harfler geliyor
Gizli suçlar gibi derinden
Birbirini iterek atılıyor yüzeye
Deliyor, kanatıyor aklımın saflığını (Balkan Naci)” (s.65)
“Sanat, kanayarak bakmaktır hayata. (Balkan Naci)” (s.65)
“Kimseye üç saatten fazla katlanamıyordum. Kendimle olmak istiyordum, hep kendimle kalmak.” (s.80)
“Benim yüzüm bir olay değil, bir fikirdir. Donmuş dünyanın katlanamadığı bir fikir. Sınır yok, sonsuz ihtimal var.” (s.96)
“Özel insanların yalnızlığının başka bir nedeni de şudur: bu insanlarla normal gündelik yaşam paylaşılamaz. Kalk çay koy denemez onlara; dense bile bir şey zedelenir, aşk yara alır. Bunun için ben gerçek aşkın aristokratlar arasında yaşanabileceğine inanıyorum. Her erkek bulaşık yıkayan özel bir kadını derinlerde bir yerde yadırgar. Bir kadın da çorabını çıkaran özel bir erkeği yadırgar. Bu tiplerin kesinlikle ev paylaşmaması gerekir, arada bir görüşsünler o kadar.” (s.102)
“Gerçekten problemsiz ve mutlu bir tek zengine rastlamadım, ne içeride ne dışarıda. Yolda yanımdan türkü söyleyerek geçen insanların hep hurdacılar, satıcılar gibi insanlar olduğuna dikkat ettim hayatta.” (s.108)
“Bir defa şu doğayı sevmek meselesi var. Bugünlerde duyduğum en büyük eleştiri bu: doğayı sevmiyorsun, bakmıyorsun bile. Gerçekten bakmam, ama doğadaki enteresan şeyleri de kaçırmam. Ama bir olağanüstülük yoksa denize bir defa bakarım. Aya bir defa bakıp başımı çeviririm. Neden? Çünkü ben bilgi peşindeyim. Aya bir defa bakıyorum, anlıyorum, koordinatlarını saptıyorum. Ama oradan gelecek bilgi o kadar. Ay daha fazla değişmeyecek. Evde de Sarayburnu’nu gören salonumda asla oturmam. Beyaz perdeleri tamamen çekili çalışma odamda geçiririm hayatımı. Doğayı sözlüklerden okurum.” (s.113)
“Aşk öylesine bir gözlük ki, ne kadar güzel de gösterse, görülmüş bir dünyayı gösterir sana. (Sabahattin Eyüboğlu) ” (s.116)
“İdeal kadının etrafında bir adam dönüyor. Erkeğin etrafında bir kadın dönüyor. İkisinin etrafında ne dönüyor? Belki de bir trajedi.” (s.236)
“Kadın esasen huzursuzdur, kedi gibi. (Nietzsche)” (s.266)
